W wielu polskich rodzinach w Wielką Sobotę przygotowuje się pokarmy do poświęcenia, a następnie zanosi się je do kościoła; zwykle w wiklinowych koszyczkach, pięknie udekorowanych bukszpanem, baziami, mirtem i nakrytych haftowanymi serwetkami. Pewna to oznaka, że już wnet skończy się post i wierni spotkają się z Chrystusem Zmartwychwstałym we Mszy świętej Wielkanocnej. Po niej wrócą z radością do swoich domów, by zasiąść do wspólnego świątecznego stołu. Wyrażą sobie wówczas wzajemną bliskość podczas składania życzeń i spożywać będą tradycyjne, święcone w Wielką Sobotę, pokarmy.

Poznańska fara spełnia wszystkie wymogi jezuickiego baroku. Łatwo się o tym przekonać, gdy w ciche przedpołudnie zajmiemy miejsce w pustej nawie. Zewsząd ogarnie nas doznanie sacrum – cisza, skupienie, majestat.

Mojżesz wstąpił ze stepów Moabu na górę Nebo... Pan rzekł do niego: „Oto kraj, który poprzysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi tymi słowami: Dam go twemu potomstwu. Dałem ci go zobaczyć własnymi oczami, lecz tam nie wejdziesz”. Tam, w krainie Moabu, według postanowienia Pana, umarł Mojżesz, sługa Pański. (Pwt 34, 1. 4-5)

(…) żyjemy w takich czasach kiedy nie wiadomo jest czy będę mógł pisać do Was kiedy będziecie dorośli… – pisał w 1943 r. do dziesięcioletniej córki Zosi i rok starszego syna Andrzeja rtm. Witold Pilecki. Pięć lat później Witold Pilecki został zamordowany z wyroku komunistycznego trybunału w mokotowskim więzieniu w Warszawie.

Zamieszczamy inspiracyjny plan formacji w Apostolstwie Modlitwy według dokumentu Droga Serca w służbie świata. Poniższy tekst ma być bardziej inspiracją niż normą. Każde lokalne AM jest zaproszone do wypracowania swojego własnego profilu oraz określenia celów swoich programów formacyjnych.