Wiara chrześcijańska bywa uważana za coś absurdalnego, a wierzący są wyśmiewani i prześladowani. To jednak jest świat, który został nam powierzony i wobec którego mamy dawać świadectwo radosnej wiary w Jezusa Zbawiciela – mówił Leon XIV w pierwszej homilii po wyborze na Papieża (9 V 2025). Przypomniał, że brak wiary prowadzi dziś do wielu ludzkich dramatów.

W Ewangelii według św. Jana (J 8, 1-11) Pan Jezus ukazuje nam swoje Oblicze pełne miłości i miłosierdzia wobec ludzkiej słabości i zagubienia. On wiedział, co znajduje się w sercu kobiety, którą przyprowadzili do Niego faryzeusze. Pan Jezus sprawił, że również oni mieli okazję, by odkryć i uznać swój własny grzech. Gdy przybliżamy się do Boga, doświadczając Jego świętości i miłosierdzia, tym jaśniej i boleśniej dostrzegamy własne grzechy, niewierności, zaniedbania i słabości.

Modlitwa chrześcijańska jest u swych podstaw modlitwą Słowem Bożym. Trudno ją sobie inaczej wyobrazić. Chrześcijaństwo bowiem wraz z jego centrum, a więc misterium paschalnym (Krzyżem i Zmartwychwstaniem Jezusa), jest taką nowością, że nie może ono pochodzić od człowieka.

Ojciec Ramière syntetyzuje Apostolstwo Modlitwy w trzech cechach: modlitwa, jako środek powszechnego działania; stowarzyszenie, jako konieczny warunek skuteczności modlitwy; zjednoczenie z Sercem Jezusa, jako źródło życia stowarzyszenia. Stwierdzenie, że Apostolstwo Modlitwy jest „Świętą Ligą Chrześcijańskich Serc zjednoczonych z Sercem Jezusa”, oznacza użycie obecnego wyrażenia „Sieć Serc zjednoczonych z Sercem Jezusa”.

Każdy z nas nosi w swoim sercu pragnienia, plany i marzenia odnośnie do swojej przyszłości. Podobnie było w życiu św. Józefa, który zakochał się w Miriam, galilejskiej dziewczynie.