W ostatnim czasie otrzymaliśmy list, który sprawił nam ogromną radość. Chcemy więc podzielić się tą radością...

Przewielebny Księże Redaktorze,
Szanowna Redakcjo,

Największą radością Świąt Bożego Narodzenia jest chyba to, że Bóg przyszedł do każdego i że przyszedł po to, aby uświęcić człowieka. Jezus przychodzi na świat i prowadzi nas poprzez wszystkie tajemnice radosne i bolesne, ale w łączności z Nim szczęśliwe i piękne. I właśnie takiego życia z Jezusem, pełnego wiary, nadziei i miłości, życzę z całego serca.

Domy Serca nie pragną niczego więcej, niż być tym uśmiechem, tą kroplą w morzu, tą ręką, która pomaga żyć i kochać życie aż do końca. Być obecnym obok każdego człowieka i uświadamiać go, że jest kochany nieskończenie...

Jakże haniebnym gestem był zdradziecki pocałunek Judasza w Ogrodzie Oliwnym: Ten, którego pocałuję, to właśnie On; Jego pochwyćcie (Mt 26, 48). To, co zazwyczaj uchodziło za znak najszlachetniejszych uczuć – miłości, przyjaźni, życzliwości, pokoju i pojednania – zostało splamione! Żadne z tych uczuć nie ożywiało w tej chwili Judasza. Jego pocałunek był aktem wyjątkowej obłudy.

Ojciec Święty Franciszek w kazaniu podczas sprawowanej Eucharystii 23 lutego 2020 roku w Bari, skupił się na Ewangelii (Mt 5,38-48), czytanej w VII niedzielę zwykłą. Skomentował fragment „Kazania na górze”  mówiący o przykazaniu miłowania nieprzyjaciół.

W Katedrze świętego Piotra czcić będziemy tę władzę, którą Chrystus Pan powierzył Apostołowi, a która w Katedrze posiada swój symbol, swój dostępny ludowi obraz i swój kościelny wyraz.