Niedziela Świętej Rodziny;
Ewangelia według św. Łukasza 2, 41-52

W oktawie Bożego Narodzenia obchodzimy święto Świętej Rodziny. Czynimy tak, aby przykład tej rodziny wpłynął na życie naszych rodzin.

Jubileusz, to jest czas nadziei! Zaprasza nas on do ponownego odkrycia radości spotkania z Panem, wzywa do duchowej odnowy i zobowiązuje do przemiany świata… – zaapelował Franciszek podczas tradycyjnej Pasterki w Wigilię uroczystości Narodzenia Pańskiego w Bazylice św. Piotra w Watykanie 24 XII 2024.

Izaak modlił się do Pana za swą żonę, gdyż była ona niepłodna. Pan wysłuchał go, i Rebeka, żona Izaaka, stała się brzemienna. A gdy walczyły z sobą dzieci w jej łonie, pomyślała: „Jeśli tak bywa, to czemu mnie się to przytrafia?”. Poszła więc zapytać o to Pana, a Pan jej powiedział: „Dwa narody są w twym łonie, dwa odrębne ludy wyjdą z twych wnętrzności; jeden będzie silniejszy od drugiego, starszy będzie sługą młodszego”. Księga Rodzaju 25, 21-23

4. Niedziela Adwentu;
Ewangelia według św. Łukasza 1, 39-45

Niosąca Jezusa – niesie Go na plecach i przez to Go nie widzi. Idąc do Ain Karem też nie widziała Jezusa, którego niosła.

Jezus jest wcielonym Słowem Bożym: w Nim jedyna Osoba – przedwieczna Osoba Słowa – istnieje w dwóch naturach: boskiej i ludzkiej. Jezus jest jeden w niepodzielnej rzeczywistości swojego bytu: doskonały w bóstwie, a zarazem doskonały w człowieczeństwie; w tym, co odnosi się do natury boskiej, równy Ojcu, w tym, co odnosi się do natury ludzkiej, równy nam: prawdziwy Syn Boży i prawdziwy Syn człowieczy. Tak więc Serce Jezusa od chwili wcielenia było i zawsze będzie złączone z osobą Słowa Bożego (Jan Paweł II).