Klasztor starosądecki należy do najstarszych sanktuariów w Polsce. Piękna architektura i bogate dzieła sztuki zdobiące jego wnętrze świadczą dobrze o ludziach z minionych wieków i o dbających o to miejsce. Od czasu śmierci jego fundatorki – św. Kingi, grób jej stał się celem pielgrzymek. Klasztor – swoista skarbnica kultury narodowej – doświadczany był w ciągu wieków licznymi dziejowymi zawieruchami: napadami, wojnami, rabunkami, kasatą w 1782 roku. W XX wieku podczas pierwszej i drugiej wojny światowej starosądecki klasztor i miasto ocalały, doświadczając  opieki św. Kingi.

Kościół ucieszył się beatyfikacją Pawła VI, która odbyła się w Rzymie 19 X 2014 r. My wszyscy mamy wobec tego papieża dług wdzięczności. Warto przypomnieć w krótkim zarysie jego życie i dzieło, zwłaszcza 15-letni pontyfikat (1963-1978).

W centralnej Polsce, przy drodze z Tomaszowa Mazowieckiego do Radomia, w krainie spalskich lasów i pól ziemi opoczyńskiej leży mała wioska Studzianna, wymiennie zwana też Poświętnem. Niewysokie wzniesienie na obrzeżach wsi, tuż przy drodze, zajmuje gigantyczny kościół, a przy nim nie mniejszy klasztor.

Choroba i cierpienie są zawsze ciężką próbą. Ale świat bez ludzi chorych byłby światem uboższym o przeżycie ludzkiego współczucia, doświadczenie niekiedy wręcz heroicznej miłości. Jan Paweł II, zwracając się do chorych, mówił: Jesteście wszędzie w społeczeństwie, a zwłaszcza w Kościele, ważni i szczególnie cenni, jesteście na wagę złota.

Gemma Galgani to święta, która nie ma czcicieli… – te pozornie smutne, ale i skłaniające do przemyśleń słowa zostały wypowiedziane przez Leonarda, mężczyznę w średnim wieku, uzdrowionego z choroby nowotworowej w 2003 roku. Człowiek ten dał się poznać jako żarliwy czciciel młodej mistyczki i stygmatyczki toskańskiej, kanonizowanej 2 maja 1940 roku przez papieża Piusa XII.